Bosna-Hersek’e yönelik saldırı sırasında Boşnak sivillere karşı işlenen en ağır suçlardan birinin 33. yıldönümü bugün Vişegrad’da anıldı.
Bu şehirde üç binden fazla Boşnak’ın öldürüldüğü tahmin ediliyor ve yaklaşık 500 kurbanın cenaze kalıntıları hâlâ bulunamamıştır.
Katledilenleri anmak için Vişegrad köprüsünden Drina Nehri’ne üç bin gül bırakıldı – sessiz ama anlamlı bir şekilde, kelimelerden daha güçlü bir mesajla.
Anma töreninin en duygusal anlarından biri, 1992 yılında öldürülen İbrahim Avdagić’in cenaze namazı ve defin töreniydi. Ailesi, 33 yıl süren belirsizlikten sonra nihayet ona bir mezar kazandırabildi.
Kardeşi Eniz Avdagiç “Santralde çalışıyordu, sonra onu otobüsle götürdüler, sözde esir değişimi için. Daha sonra otobüste öldürüldüğünü öğrendik. 33 yıl sonra onu defnettik. Artık Fatiha okuyabileceğimiz bir yeri var,” dedi.
İbrahim doğuştan tamamen görme engelliydi. “Bu insanlık dışı davranışı hayal edin. Kardeşimiz doğuştan kördü. Saraybosna’da telefon operatörlüğü okulunu bitirdi, santralde çalıştı. Ve böyle biri bile birilerine engeldi. Bunu anlamam mümkün değil,” dedi Eniz gözyaşları içinde.
Vişegrad, hayatta kalanların tanıklıkları ve yerli-yabancı kurumların tespitlerine göre, sistematik ve acımasız bir soykırım alanına dönüştürüldü. En dehşet verici olaylardan biri, Bikavac Mahallesi’nde ailelerin diri diri yakıldığı katliamdı.
Esad Tufekçić, karısını ve çocuklarını işte o katliamda kaybetti. “Hepsi yandı. En acısı da 33 yıl geçmesine rağmen hâlâ cenazelerinin nerede olduğunu bilmememiz. Umudumuz her yıl daha da azalıyor ama hâlâ bekliyoruz,” dedi.
“Vişegrad 92” Derneği Başkanı Hedija Kasapović, yaklaşık 500 kayıp kişinin hâlâ arandığını söyledi.
“Hiçbir şey değişmedi. Savaş suçluları Bosna-Hersek’te ve Vişegrad’da serbestçe dolaşıyor. Zaman geçiyor ama biz sanki o dönemde hapsolmuş gibiyiz. Sadece acı…” dedi Kasapović.
Anma töreni, Vişegrad köprüsünden bırakılan güllerle sona erdi – sessiz ama güçlü bir mesajla: Adalet bir sorumluluktur./Balkan Postası
