İsviçre’nin “Neue Zürcher Zeitung” (NZZ) gazetesine göre ‘’Brüksel ve Washington bir uzlaşma olarak gördükleri şeyi ilerletmek istiyorlar: “Sırbistan Kosova’yı fiilen tanıyacak ve Kosova ‘kendi’ Sırplarına özerklik verecek. Ancak bu yaklaşımın zayıf yönleri var”
İsviçre’de yayımlanan NZZ gazetesinde, Sırbistan’daki gelişmeleri iyi bilen ve bu gazetenin eski Belgrad muhabiri Andreas Ernst, “AB, Sırbistan’a Kosova konusunda kısmi bir ültimatom sunuyor” başlıklı bir yazı yazdı.
Yazar, Sırbistan’ın ültimatomlarla ilgili tarihi bir deneyimi olduğunu belirtiyor. “1914’te Saraybosna’daki suikasttan sonra Avusturya-Macaristan, Belgrad’dan soruşturma kurumlarının ülkeye girmesine izin vermesini istemişti aynı şekilde 1999’da da Batılı güçler Sırbistan’dan NATO’nun Kosova’nın kontrolünü ele geçirmesini istedi. Belgrad iki kez reddetti ve bunu iki kez de saldırı izledi. Belki de bu, Cumhurbaşkanı Aleksandar Vucic’in hafta başında ‘beş büyüklerin’ kendisine Kosova konusunda bir ültimatom verdiğinin söylendiği televizyon konuşmasına halkın gösterdiği güçlü tepkiyi açıklıyor.
Tam bir ültimatom mu yoksa yarım ültimatom mu?
Vučić, beşlinin önerisinin reddedilmesinin siyasi ve ekonomik yaptırımlara, AB ile üyelik müzakerelerinin sona ermesine ve Avrupa yatırımlarının Sırbistan’dan çekilmesine yol açacağını söyledi.
“Vucic’in yorumu bu kadar. Böyle bir ültimatomun varlığı, Belgrad’daki Fransız büyükelçisi ve Alman meslektaşları tarafından reddedildi. Diplomatlar, kimseye şantaj yapmak veya yaptırım uygulamak istemediklerini söylediler.”
Yazar, diplomatların yalnızca Belgrad ve Priştine’ye zor bir durumdan bir çıkış yolu bulmaları için yardım etmek istediklerini iddia ettiklerini hatırlıyor. Ama aynı zamanda şu hatırlatılıyor: Bu şans kaybedilirse, sonuçları olacaktır.
“Yani yarım bir ültimatom?”
Yasal değil fiili bir tanıma
Yazar, metnin devamında 1972’den itibaren iki Almanya arasındaki ilişkilerin düzenlenmesi temelinde ortaya çıkan ve on yıldır masada olan öneriyi ele alıyor. Ona göre her iki taraf da birbirinin varlığını tanır, ekonomik ve siyasi iletişimi vardır, ancak diplomatik ilişkileri yoktur.
İsviçre gazetesi, “Bu bir olgusal karşılıklı tanıma meselesidir, ancak yasal değildir” diye yazıyor ve Kosova için en önemli hükmün Belgrad’ın uluslararası örgütlere üyeliğe engel oluşturmaması olduğunu belirtiyor. “Birleşmiş Milletler ve Avrupa Konseyi üyeliği, Kosova için sözde dış vatandaşlık yaratma sürecini tamamlamada önemli bir adım olacaktır”.
Metinde NZZ, Vucic’in televizyonda yaptığı konuşmanın diğer yönlerine de değiniyor: Ukrayna’daki savaş, Almanya ile on binlerce işin bağlı olduğu ekonomik ilişkiler.
“Bölünmüş muhalefet, onun ülkeye birlik olma çağrısına yanıt vermeyecektir. Vucic’i ültimatoma uymakla ve ülkeye ihanet etmekle suçluyor. Kendi partisinde bile şikayetler var. Ancak hiç kimse açıkça iktidardaki başkana karşı çıkmaya cesaret edemiyor”
Kosova başbakanı Kurti de “sıkışmış” durumda
“Vučić’in rakibi Kosova Başbakanı Albin Kurti de sıkıştı. AB Belgrad’ı işlerken Amerikalılar Kosova’yla meşgul. Kurti, Kosova’da yarı özerk bir Sırp Belediyeler Birliği kurulmasına kesinlikle izin vermediği için, Amerikan büyükelçiliği meseleleri kendi eline aldı ve hükümet dışı partiler ve kuruluşlarla istişarelere başladı.
NZZ gazetesi yazarı”Kendisini önce Sırbistan’dan sonra Birleşmiş Milletler himayesinden gelen sömürge karşıtı bir özgürlük savaşçısı olarak gören Kurti için bu inanılmaz bir provokasyon: Bir süper gücün temsilcileri doğrudan hükümetin yetkilerine müdahale ediyor. Ancak, Amerikalılara karşı açık direnişi göze alamaz. Amerika Kosova’da popüler ve onu devletin varlığının garantörü olarak görüyorlar” değerlendirmelerinde bulunuyor.
Sonunda yazar, Belgrad ve Priştine üzerindeki baskının, ne pahasına olursa olsun Rusya ile çatışma sırasında Balkanlar’ın istikrarsızlaşmasından kaçınma niyetinin bir sonucu olduğu sonucuna varıyor.
“Brüksel ve Washington, bir uzlaşma olarak gördükleri şeyi elde etmek için ortak güçler kullanmak istiyor: Sırbistan Kosova’yı fiilen tanırken, Kosova ‘kendi’ Sırplarına özerklik veriyor. Ancak, bu yaklaşımın zayıf yönleri vardır. Sırp bakış açısına göre, bu bir uzlaşma değil – sonuçta, olgusal tanımadan sonra yasal tanımanın gelmesi gerektiği açık, planın anlamı bu”.
“Daha da önemlisi, Batı’nın Belgrad ve Priştine’ye karşı kullanabileceği çok büyük bir yaptırım potansiyeli var ama öte yandan iyi davranış için ödül olarak sunacak bir teşvik yok. Daha önce işe yarayan Avrupa Birliği’ne üyelik vaadi güvenilmez hale geldi. Sırbistan ve Kosova, AB üyeliğinin önündeki engellerin aşılmaz olduğunu biliyorlar. Avrupa Birliği’nin stratejik başarıyla hareket etmek istiyorsa, sorunlu devletlerin yeni entegrasyon biçimlerine ihtiyacı olduğu bir kez daha gösterildi.” /Balkan Postası